NAGASAKI 2011-08-09

Déclaration du maire de Nagasaki

9 août 2011

Tiré du blog http://www.vastalto.com/blog/?p=1787

Pacdeklaro de Nagasako, 2011

La 9an de aŭgusto, okaze de la memortago por la atombombitaj viktimoj, la urbestro de Nagasako prezentis pacdeklaron, en kiu li aparte menciis la akcidenton de la atomcentralo en Fukuŝimo kaj alvokis la japanan registaron pri ekspluatado de renovigeblaj energioj anstataŭ atomenergio.

Pacdeklaro de Nagasako

En la lasta marto okazis la Granda Orient-Japana Tertremo, kaj tujsekve ni konstreniĝis antaŭ la akcidento de la Atomcentralo de Fukuŝimo I administrata de Tokia Elektra Kompanio (TEPCO). Eksplodoj malkovris reaktorojn sub la libera ĉielo. En la ĉirkaŭaj urboj kaj vilaĝoj troviĝas neniu loĝanto. Ne estas certe, kiam la loĝantoj, kiuj devis evakuiĝi por eviti radiadon, povos reiri hejmen.
Kiel popolanoj de atombombita nacio, ni laŭte ripetadis la devizon “Ne pluaj hibakŝoj (atombombitoj-postvivantoj)”. Malgraŭ tio, kial ni ankoraŭfoje devas esti minacata per timo al radiado?
Ĉu ni neglektis respekton al la naturo? Ĉu ni tro fidis regkapablon de ni homoj? Ĉu ni deturniĝis de nia respondeco por la estonto? Nun estas la tempo por diskuti radikale kaj elekti, kian socion ni kreu ekde nun.
Kiom ajn longan tempon ni bezonos, estas necese, ke ni antaŭenigu ekspluatadon de renovigeblaj energioj anstataŭ atomenergio por transformi nin en socion bazitan sur pli sekuraj energioj.
Ĝis la akcidento de la atomcentralo en Fukuŝimo, de kiam ni ne scias, multaj homoj kredis la miton pri la sekureco de atomcentraloj.

Kio pri la pli ol 20 000 nukleaj armiloj en la mondo?
Ĉu ni ankaŭ kredas, ke la mondo estas pli sekura danke al malinstiga efiko de nukleaj armiloj? Ĉu ni akceptas senplue la supozon, ke oni neniam uzos nukleajn armilojn? Nun ni vidas, kiel la radioaktivaj substancoj ellasitaj per akcidento el unu sola atomcentralo kaŭzas tre konsiderindan konfuzon en la socio. Do, ni povas klare kompreni, kiel malhumane estas ataki homojn per nukleaj armiloj.
Ni alvokas ĉiujn en la mondo imagi al si, kiel terure estos, se super niaj urboj eksplodos nuklea armilo plurcentoble pli potenca ol la atombomboj uzitaj en Hiroŝimo kaj Nagasako. Intensaj varmoradioj fandos homojn kaj ĉion alian. Hororiga eksploda ventego forblovos kaj dispremos konstruaĵojn. Nekalkuleblaj kadavroj nigre bruligitaj estos disĵetitaj sur la ruinoj. Iuj homoj kuŝos inter vivo kaj morto. Iuj homoj suferos pro vundiĝo. Eĉ se troviĝos postvivantoj, intensa radioaktiveco malhelpos ajnajn savagadojn. Radioaktivaj substancoj forflugos per ventoj, disvastiĝos malproksimen kaj kaŭzos vastaskalan malpurigon de la terglobo. Kaj dum sekvaj kelkdek jaroj tio estigos suferantoj de postefikoj de radiado.

Ni devas neniam lasi estontajn generaciojn sperti tiajn doloregojn. Ni neniam bezonas nukleajn armilojn. Nenia kialo pravigas la homaron posedi nukleajn armilojn.
En aprilo 2009, la usona prezidanto Barack Obama [Barak Obama] diris en sia parolado en Prago, Ĉeĥio, ke Usono celos la mondon sen nukleaj armiloj. Pro tiu konkreta celo prezentita de la plej potenca ŝtato kun nukleaj armiloj leviĝis multaj esperoj tra la tuta mondo. Dum kelkaj pozitivaj rezultoj estis atingitaj, ekzemple la konkludo de la kontrakto inter Usono kaj Rusio pri malpliigo de nukleaj armiloj, ni ne vidis signifan progreson de tiam. Kontraŭe troviĝas tia malprogresa tendenco, kiel novaj efektivigoj de nukleaj eksperimentoj per simulado.
Ni alvokas Prezidanton Obama montri gvidantecon por realigi “la mondon sen nukleaj armiloj”, kaj ne trompi la esperojn de la homoj en la atombombitaj urboj kaj en la tuta mondo.
Estas jam tempo por la internacia socio, inkluzive de tiaj ŝtatoj kun nukleaj armiloj, kiaj Usono, Rusio, Britio, Francio kaj Ĉinio, komenci penadojn por konkludi la Konvencion pri nukleaj armiloj (NWC), kiu celas kompletan nuligon de ĉiuj nukleaj armiloj. La japana registaro, kiel la registaro de la atombombita nacio, devas forte antaŭenpuŝi tiajn penadojn.
Ni ripete alvokas la japanan registaron agi konforme al la ideoj de paco kaj militrezigno preskribitaj en la Japana Konstitucio. La registaro devas labori por leĝigo de “la Tri ne-nukleaj principoj” kaj por establo de “Nordorientazia zono libera de nukleaj armiloj”, kiu sennukleigos Japanion, Sud-Koreion kaj Nord-Koreion. Ni petas la japanan registaron pliampleksigi asistadon al maljuniĝantaj atombombitoj-postvivantoj laŭ la reala stato.
Ĉi-jare la urbo Nagasako, kunlabore kun Unuiĝintaj Nacioj, la japana registaro kaj la urbo Hiroŝimo, en la Oficejo de Unuiĝintaj Nacioj ĉe Ĝenevo ekspozicios materialojn, kiuj montras katastrofajn scenojn de la atombombadoj. Ni esperas, ke multaj homoj en la mondo eksciu teruron kaj kruelecon de la ruinigo per la atombomboj.
Ni petas tiujn, kiuj celas “mondon sen nukleaj armiloj”, organizi en sia urbo ekspozicieton pri la atombombadoj kunlabore kun la urbo Nagasako, aŭ ekspozicii fotografiajn panelojn pri la atombombadoj sur stratoj tra la tuta mondo. Ni esperas, ke vi, kune kun homoj el la atombombitaj urboj, pligrandigu la rondon de paco por ke homoj povu vivi kiel vera homo.

La 9-an de aŭgusto en 1945, je 11:02 atm., Nagasako estis ruinigita per atombombo. El la ruinoj ni releviĝis kiel urbo de paco. Ni esperas, ke homoj en Fukuŝimo ne rezignu esperon, kaj ke homoj en la damaĝitaj regionoj de Orienta Japanio sciu, ke la tuta mondo subtenas vin. Ni elkore deziras, ke la damaĝitaj regionoj releviĝu kaj ke la akcidento de la atomcentralo estu reordigita kiel eble plej baldaŭ.
Ni eldiras nian sinceran kondolencon pri la viktimoj de la atombomboj kaj la Granda Orient-Japana Tertremo, kaj deklaras, ke ni daŭrigos apelacion al la mondo por la kompleta nuligo de nukleaj armiloj kunlabore kun la urbo Hiroŝimo.

TAUE Tomihisa
Urbestro de Nagasako
la 9a de aŭgusto, 2011

COUTS PUB / VARBADKOSTOJ

Les sommes dépensées pour la publicité sont gigantesques.

Elles approchent les 15 milliards rien que pour l’Allemagne.
Elles approchent les 450 milliards pour le monde entier.

On peut imaginer effectivement que, avec cette somme, on pourrait nourrir le milliard d’humains qui crèvent de faim ; 450 dollars par année peuvent suffire pour nourrir une personne dans le Tiers-Monde.

Un scandale !!

http://www.horizont.net/marktdaten/charts/pages/show.prl?id=5147

http://www.adzine.de/de/site/artikel/3288//2009/12/groupm-prognostiziert-2010-ganz-seichtes-wachstum

La mono elspezita por varbado estas giganta.
Proksimume 15 miliardoj da euroj en Germanio, laù http://www.horizont.net/marktdaten/charts/pages/show.prl?id=5147 .
450 miliardoj da dolaroj en la tuta mondo, laù http://www.adzine.de/de/site/artikel/3288//2009/12/groupm-prognostiziert-2010-ganz-seichtes-wachstum .

Vershajne tio sufichus por nutri la unu miliardon da homoj, kiuj malsatas;
450 dolaroj jare povas sufichi en la tria mondo.

Skandalo !!

MALI: COLLOQUE SUR L'EXCISION

Journal L’ESSOR, Mali

Voir www.essor.ml

SOCIETE
FORUM DES CHEFS RELIGIEUX :
ARGUMENTS CROISÉS SUR L’EXCISION

L’Islam ne condamne ni ne prescrit la pratique, les hommes de foi demandent à être édifiés sur ses méfaits

jeudi 3 juin 2010, par Bréhima Doumbia - Article lu 9200 fois



L’excision, cette mutilation génitale féminine, continue de faire débat dans notre pays. Le forum des leaders religieux qui s’est tenu à Mopti du 29 au 31 mai sur « l’Islam et l’excision » était annoncé comme explosif du fait de l’extrême sensibilité de la question. L’impressionnant dispositif de sécurité déployé tout autour du site de l’événement accréditait cette prévision. Mais le clash tant redouté n’aura pas lieu et la raison a prévalu durant les longs et passionnants débats (parfois houleux) entre les hommes de foi. La cérémonie d’ouverture, présidée par le ministre de la Promotion de la Femme et de l’Enfant, Mme Maïga Sina Damba, s’est déroulée en présence de Mamadou Gaoussou Traoré, le conseiller aux Affaires administratives du gouverneur, et de grands érudits notamment Saïd Mohamed Mahamoud Zaïd de l’université d’Al-Alhazar d’Egypte, l’imam El Bachir Ball de Mauritanie, l’imam Abdoul Afèze Ambekema du Bénin également secrétaire aux relations extérieures du Réseau des leaders religieux africains contre les mutilations génitales féminines.



Les débats ont fait apparaitre deux opinions nettement différentes. Les uns plaident pour l’abandon d’une pratique assimilée à une atteinte à l’intégrité physique de la personne dont l’inviolabilité est consacrée par la constitution. Pour ceux-ci, c’est une violation des droits de la personne humaine. Le Saint Coran, notent-ils, n’en parle pas explicitement même si la pratique n’a pas été condamnée par le prophète Mohamed (paix et salut sur lui). Les défenseurs de l’excision puisent leurs arguments et leurs références dans le Coran notamment les sourates sur l’abeille (verset 123) et sur les animaux (verset (161) et des hadith comme le "Boukhari", ceux de "Anibal" et de "Hanbal" qui font autorité dans le domaine. Certains érudits de l’islam font de l’excision une obligation, d’autres assurent que la pratique est une "sunna", c’est-à-dire tolérée par le Prophète (PSL). Un troisième groupe lui donne un caractère facultatif (qu’on la pratique ou pas l’islam n’en tient aucunement rigueur). Mais aujourd’hui tous les hommes de foi s’accordent sur la nécessité d’abandonner la pratique dès qu’elle présente des conséquences néfastes sur la santé. Selon le ministre de la Promotion de la Femme, de l’Enfant et de la Famille, ces assises ambitionnent d’éclairer les participants et l’opinion sur le lien entre l’excision et l’islam. Mme Maïga Sina Damba a rappelé que la sagesse africaine nous enseigne qu’il n’y a pas de mal à chercher la vérité par la preuve et l’argument. Et de préciser que le forum doit élucider définitivement le lien entre la pratique de l’excision et l’islam. Par ailleurs, elle rappelle que l’islam libère l’esprit et attribue un rang élevé à la science et aux savants. Dans leurs communications, Saïd Mohamed Mahamoud Zaïd, El Bachir Ball et Abdoul Afèze Ambekema, s’accordent à dire que le Coran ne fait nullement allusion à la pratique de l’excision même si celle-ci a été tolérée par la religion. Ils soulignent la nécessité d’aller vers l’abandon de la pratique compte tenu de ses conséquences préjudiciables sur la santé de la femme.



Pourquoi l’excision est-elle préjudiciable à la santé humaine ? Le Dr Boureïma Maïga, chef du service de gynécologie-obsétrique de l’hôpital du Point G, est catégorique. Elle peut engendrer des infections pouvant conduire à l’infertilité, les hémorragies, la rupture du sphincter urétral, les dystocies obstétricales, des fistules vésico-vaginales (communication anormale entre la vessie et le vagin) entre autres.


Selon le Dr Lamine Traoré, socio-anthropologue citant Réné Nelli, l’auteur de "Érotique et civilisation", l’excision était présente dans l’Égypte antique dès 5 000 ou 6 000 avant Jésus-Christ. Chez nous la mythologie bambara stigmatise la femme non excisée et l’assimile même à un porte-malheur. Celle des Dogons stipule qu’une femme non excisée n’est pas fertile. À en croire la socio-anthropologie, l’excision était aussi pratiquée par les communautés afin d’initier la jeune fille à la vie d’épouse mais aussi de lui enseigner le savoir-vivre et le savoir-être. Selon des études récentes, 84 % des femmes ont été excisées avant d’atteindre 19 ans.



Le forum de Mopti a brisé le tabou sur le lien entre l’islam et l’excision. Une déclaration dite de Mopti a sanctionné les travaux. Dans ce document, les hommes de foi se félicitent du climat serein qui a prévalu dans les débats et rappellent les trois appréciations de l’islam sur l’excision. Ils reconnaissent que l’islam prône le respect du corps, de la religion, des biens de l’âme aussi bien pour l’homme que pour la femme. La religion ne tolère donc pas les pratiques traditionnelles et initiatiques qui portent préjudice à la santé humaine. La déclaration invite au dialogue constructif sur la question de l’excision, condamne les formes sévères d’excision et recommande la modération dans les prêches et conférences sur la question. Rappelons que le forum de Mopti a été organisé par le Programme national de l’abandon de la pratique de l’excision (PNLE) en collaboration avec des partenaires techniques et financiers notamment l’Unicef, Plan Mali, Population service international (PSI), l’Aide à l’église norvégienne (AEN), Helvetas, etc.



MESSAGES DE FORUM
• Forum des chefs religieux : ARGUMENTS CROISÉS SUR L’EXCISION 4 juin 2010 14:16
Moi je pense qu’on abandonner cette pratique, on doit m même sanctionner les auteus ou complices de ces mutilations. La preuve, ceux qui croient que ce sont des idées qui ont étés importés pour nuire aux africains, je leur dit de grâce, ceux sont nos propres fils médecin et gyneco-obstétricien qui s’occupent de la question, ceus ne sont pas des ennemis de l’afrique. Tous les médecin Africain ne peuvent pas etre complice des blancs, ils ne peuvent pas tous s’accorder sur du faux. Mieux encore, les médecins ont étés à l’ecole, ils se basent sur des demarchent purement scientifique pour dire le conséquences. Ceux sont ces mêmes médécin sur la base de des démarches médicales scientifique nous soignent tous les jours, ils nous opèrent, il font la césarienne a nos femmes. De gâce du momêmt ou les méfait sont scientifiquement et médicalement confirmés par nos médécin, abandonons la prtaique. Ceux qui pensnt que les argument médicaux ne tiennent pas, qu’ils n’aille plus à l’hopital pour se faire soigner par ces médecin là. Laissons de c^té les arguments pyschlogigique, Faisons confiance a nos medecins si non c’est très grave comme contradiction personnel.



• Forum des chefs religieux : ARGUMENTS CROISÉS SUR L’EXCISION 26 juin 2010 23:07, par Femme de la Terre
Quelle joie de lire dans ce communiqué documenté et paisible que la sagesse commence à prendre place dans cette étrange folie des hommes qui a voulu que l’on fasse tant de mal aux petites filles , souhaitons que nous allions vers la fin prochaine de cette pratique, car elle fait aussi mal aux garçons (voir le clip de Tinken Ja Fakoly !)

KOPENHAGO

Du 21 au 31 juillet, j'étais à Copenhague pour le Congrès mondial d'espéranto.
De la 21a ghis la 31a de julio mi restadis en Kopenhago por la Universala Kongreso de Esperanto.

Des toits de ce type, j'en ai vu au Japon et en Sibérie.
Tiajn tegmentojn mi vidis en Japanio kaj en Siberio.

Réception à l'Hôtel de Ville.

Akcepto en la urbodomo.

Le Bella Center, lieu du congrès.

La kongresejo.

Le thème du congrès: la jeunesse. Ici, je présente le film que j'ai tourné au Burundi.

La kongresa temo: junularo. Chi tie mi prezentas la filmon, kiun mi faris en Burundo.

Excursion.

Ekskurso

Sur les traces de Hans-Christian Andersen, qui a séjourné au Locle, la ville où j'ai travaillé dans le Jura neuchâtelois.

Laù la pashoj de Hans-Christian Andersen, kiu restadis en Le Locle, la urbo, kie mi laboris en la neushatela Jhuraso.

Le retour.

Vojagho hejmen.

TIBOR SEKELJ

Tibor Sekelj est né en Autriche-Hongrie en 1912. Il a étudié le droit et a travaillé comme géographe et comme journaliste et écrivain. Il est mort en 1988.
Il parlait diverses langues dont l’espéranto.
En 2012, on va fêter le centenaire de sa naissance.


Extrait de « Ghambo Rafiki, la caravane de l’amitié à travers l’Afrique », récit de l’expédition faite du nord au sud de l’Afrique en 1962. Pages 8 et 9. Original en espéranto ci-dessous.
Dans cet ouvrage, je souligne le fait que Sekelj présente toujours par son nom toute personne avec laquelle il a un contact sur sol africain, même un petit berger pauvre et illettré.

"L’expédition à travers l’Afrique répond à un des besoins impératifs de notre époque.
Si nous croyons que quelqu’un peut avoir besoin de notre amitié, c’est sans aucun doute l’Afrique. Les populations de ce continent, jusqu’à présent négligées et exploitées, ont créé et sont en train de créer leurs Etats indépendants. Il s’agit d’une indépendance politique. Mais elle n’est pas tout. Il ne suffit pas de créer des contacts au niveau des hommes d’Etat. Des contacts intimes et de l’amitié entre les êtres humains d’Afrique et les humains des autres continents, qui pourraient les considérer comme des hommes, ces contacts sont nécessaires à l’heure actuelle plus que le pain quotidien.
Notre expédition a l’intention d’y contribuer un peu.

Ces dernières années, l’Afrique est devenue le centre du monde. Pourtant, que sait le citoyen moyen au sujet de ce continent ? Les connaissances au sujet des cultures africaines se limitent encore au perpétuel récit des plaisanteries sur les cannibales, mais peu de gens savent que, sur ce continent, à certaines époques, avant l’arrivée des Blancs, on voyait s’épanouir des empires et des royaumes avec des centres culturels hautement évolués, avec une organisation sociale très bonne et un excellent ordre social.
Y a-t-il beaucoup de gens qui savent que dans la ville de Tombouctou, sur le fleuve Niger, déjà au XIVe siècle, l’université était considérée comme de très haut niveau ? Que des scientifiques de tout le monde arabe s’y rendaient pour élargir leurs connaissances au contact des « docteurs nègres » ?
La majorité des Blancs n’ont jamais eu de contacts avec un Africain.
Plusieurs ont eu un tel contact, bref et impromptu ; d’autres n’ont même pas désiré avoir un tel contact. Pour cette raison, une majorité de Blancs ressentent un préjugé nébuleux, une inimitié indéfinissable pour les nègres en général. Ils ne voient pas dans le nègre un individu, un être humain, mais seulement un représentant de sa race.
J’ai souvent entendu des femmes dire : « Je n’ai pas de préjugés racistes. J’ai déjà dépassé depuis longtemps ce stade. Mais personnellement, je ne pourrais jamais avoir un ami Noir ou tomber amoureuse d’un Noir ».
Ces préjugés – oui, il s’agit bien de préjugés racistes, même si la personne qui les exprime n’en a pas conscience – concernent évidemment aussi les hommes dans d’autres aspects de la vie.
La cause de ces préjugés est la méconnaissance. Méconnaissance des individus, de leurs qualités propres et de leurs actions. Toutes les qualités potentielles de l’individu, par manque de connaissance, on les généralise par des caractéristiques raciales puisées dans des histoires fort rudimentaires, dans de maigres informations données par l’ennemi séculaire en constante lutte raciste contre les peuples africains.
Cette perspective commune à la majorité des Blancs ne peut être modifiée que par une information abondante au sujet des gens en tant qu’individus, au sujet des relations humaines des nègres. Par une information multiple et diverse au sujet de l’Afrique en tant que terre. Il faut largement informer sur les aspects superbes et moins beaux des paysages africains, sur l’humain qui loge sur ce continent, sur sa société et sa culture, sur ses joies et ses peines. Et surtout présenter l’Africain comme un être humain, comme un individu.

http://fr.wikipedia.org/wiki/Tibor_Sekelj

Tibor Sekelj naskiĝis en Aŭstrio-Hungario en la jaro 1912. Li studis juron kaj laboris kiel geografiisto, ĵurnalisto kaj verkisto. Li mortis en 1988.
Li parolis diversajn lingvojn, inter kiuj estis esperanto.
En la jaro 2012 estos eventoj pri li pro la centa datreveno de lia naskiĝo.

El « Ĝambo Rafiki, karavano de amikeco tra Afriko», rakonto pri la ekspedicio el la nordo al la sudo de Afriko en la jaro 1962. Paĝoj 8 kaj 9. Teksto originale verkita en esperanto.
Mi substrekas, ke en tiu ĉi libro Sekelj ĉiam prezentas per la nomo iun personon renkontitan sur afrika grundo, eĉ se temas pri malriĉa paŝtisto analfabeta.

« La ekspeicio tra Afriko respondas al unu el la nepraj bezonoj de nia epoko.
Se ni kredas, ke iu povus bezoni nian amikecon, tio nun estas sendube Afriko. La popoloj de tiu kontinento, ĝis nun neglektitaj kaj ekspluatitaj, kreis kaj kreadas siajn memstarajn ŝtatojn. Jen politika sendependeco. Sed ĝi ja ne estas ĉio. Ne sufiĉas starigo de kontaktoj sur nivelo de ŝtatistoj. Intimaj kontaktoj kaj amikiĝoj inter la simplaj homoj el Afriko kaj la homoj de aliaj kontinentoj, kiuj povus ilin konsideri homoj, estas necesaj hodiaŭ pli ol la ĉiutaga pano.
Nia ekspecidio intencas fari ion tiurilate.

Afriko dum la lastaj jaroj fariĝis centro de la mondo. Tamen , kiom scias iu meza homo pri tiu kontinento ? La kono de afrikaj kulturoj ankoraŭ limiĝas al rerakontado de la ŝercoj pri hommanĝado, sed malmultaj scias, ke sur tiu kontinento iam, antaŭ la alveno de blankuloj,floris imperioj kaj reĝlandoj kun alte evoluintaj kulturcentroj, kun eksterordinare bona organizo kaj socia ordo.
Ĉu multaj scias, ke en la urbo Timbuktu, ĉe la rivero Nigero jam en la 14-a jarcento la universitato estis tiel alte taksata, ke sciencistoj el la tuta araba mondo venadis tien por iom pli ellerni « de la negraj doktoroj » ?
La plejmulto de la blankuloj neniam havis kontakton kun Afrikano.
Multaj havis mallongan, hazardan kontakton, aliaj tian kontakton neniam eĉ deziris. Pro tio grandnombro de blankuloj sentas nebulan antaŭjuĝon, certan nedifineblan malŝaton al la negroj ĝenerale. Ili ne vidas en la negro individuon, homon, sed nur reprezentanton de lia raso.
Ofte mi audis de virino : « Mi ne havas rasajn antaŭjuĝojn. Mi delonge pasis tiun etapon. Sed mi persone neniam povus havi amikon negran , aŭ enamiĝi je negro ».
Tiuj ĉi antaŭjuĝoj – ĉar ili ja estas rasaj antaŭjuĝoj, eĉ se la parolanto ne konscias pri tio – koncernas kompreneble ankaŭ virojn en aliaj aspektoj de la vivo.
La kaŭzo de tiuj antaŭjuĝoj estas nekono. Nekono de individuoj, de individuaj ecoj kaj agoj. Ciujn eblajn ecojn de individuo, pro nekono, oni ĝeneraligas per rasaj karakterizoj ĉerpitaj el rakontoj tre unuflankaj, el malabundaj informoj donitaj de jarceta malamiko en konstanta rasa batalo kun la afrikaj popoloj.
Tiu ĉi starpunkto de la plejmulto de blankuloj povas esti ŝanĝita nur per abunda informado pri la homoj kiel individuoj, pri la homaj rilatoj de la negroj. Per multflanka informado pri Afriko kiel grundo. Pri la belaĵoj kaj malbelaĵoj de la pejzaĝo. Pri la homo, kiu loĝas sur tiu kontinento, pri lia socio kaj kulturo. Pri liaj ĝojoj kaj zorgoj. Kaj prezenti la Afrikanon kiel homon. Kiel individuon. »

http://eo.wikipedia.org/wiki/Tibor_Sekelj