En Parizo en Muzeo "Quai Branly" okazas ghis la 3a de junio 2012 ekspozicio pri "homghardenoj" (same kiel oni diras la vorton "bestoghardenoj")
Petit rappel historique :
Au Moyen Age
déjà, on montrait dans les foires des personnes difformes, des handicapés, et
des nègres. Les organisateurs de ces exhibitions gagnaient de l’argent par ce
moyen. Ensuite, ce commerce s’est complété par une intention dite scientifique,
celle de présenter les races dites inférieures pour conforter les Européens et
les Américains dans l’idée de leur supériorité. Puis il y a eu les spectacles
et les gens se sont amusés à voir des danses africaines, asiatiques ou autres.
Ce thème a donné lieu à un film récemment sorti : « La Vénus Noire »,
d’Abdellatif
Kechiche.
Eta prihistoria rememorigo :
Jam en la Mezepoko oni montris sur merkatoplacoj misformajn
homojn, handikapulojn kaj negrojn. La organizantoj de tiuj montradoj gajnis
monon tra tiu agado. Poste tiu komerca entrepreno kompletiĝis per tielnomata
scienca intenco : prezenti tielnomatajn subajn rasojn por fortigi
eŭropanojn kaj amerikanojn en la ideon de ilia supereco. Poste estis spektakloj
kaj la publiko amuziĝis vidante afrikajn, aziajn aŭ alilandajn dancojn. Tiu
temo kaŭzis la aperon de tute nova filmo, kies titolo estas « La Nigrula
Venuso » de Abdellatif
Kechiche.
Petit rappel en regard des droits de la personne :
On n’accorde à ces personnes exhibées aucun respect, aucune
dignité, il s’agit d’une utilisation dégradante et scandaleuse.
Eta rememorigo pri homaj rajtoj :
Oni atribuas al tiuj montritaj homoj neniun respekton,
neniun dignecon, temas pri skandala uzo de homoj.
Petit souci :
Je suis allée à Paris pour voir cette expo. Les
documents exposés m’ont beaucoup intéressée ; il y a des textes de
présentation, des affiches de spectacles, des objets divers. Il y a aussi des
miroirs…. Et on se voit soudain entre deux zoulous…. Effet garanti ! Qui
suis-je ? On est plongé dans la réflexion, on est interrogé. Comment
est-ce que j’accueille les Autres ? J’ai aussi observé le public, issu de
la bonne société française… Ces visiteurs-là sont-ils capables d’évoluer vers
une attitude de respect ? Sont-ils capables de descendre du piédestal où
les blancs (je les prive intentionnellement de la majuscule) se mettent de
manière usurpée, « formatés », « anesthésiés » qu’ils sont
dans leur sentiment de supériorité (les deux mots cités viennent de « Culture
et Impérialisme » d’Edward Saïd) ? Il y a tellement de racistes qui s’ignorent…
Je pense que j’en étais. Ce qui m’arrive maintenant est semblable à un lavage
de cerveau, pas forcément agréable, mais c’est un passage obligé, pas encore
accompli complètement.
Eta zorgo :
Mi veturis Parizon por spekti tiun ekspozicion. La
prezentitaj dokumentoj multe interesis min ; estas prezentaj tekstoj,
spektakloafiŝoj, diversaj objektoj. Plie estas speguloj… Subite oni vidas sin
mem inter du zuluoj… forta efiko ! Kiu mi estas ? La vizitanto devas
ekpripensi, ekpridemandi sin. Kiel mi akceptas la Aliulojn ? Plie mi
observis la publikon, kiu devenis el altnivela franca socia klaso… Ĉu tiuj
vizitantoj kapablas evolui al respektoplena sinteno ? Ĉu ili kapablas
malgrimpi de sur la podio, kien blankuloj metas sin per uzurpita maniero, ĉar
ili estas « formatitaj », « anesteziigitaj » pri sia
supereco (la du vortoj estas citaĵoj el « Kulturo kaj Imperiismo » de
Edward Saïd) ? Estas tiom da rasismaj homoj, kiuj eĉ ne scias, ke ili
estas tiaj…. Mi opinias, ke mi estis tia. Tio, kio okazas al mi nun, similas al
cerbolavado, ne nepre agrabla evento, tamen necesa, certe ne ankoraŭ finita.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire