POLITIK'

POLITIQUE VILLAGEOISE

Depuis environ trois ans, je fais partie du Conseil Général de mon village (Parlement, pouvoir législatif) qui compte 1'100 habitants. Ce conseil est composé de 19 membres, 10 de la droite et 9 de la gauche. Je siège parmi la gauche et je suis présidente de l’Union Démocratique de Gauche des Brenets.
En décembre 2007, suite au décès accidentel d’un collègue de parti (l’Union Démocratique de Gauche), je pose ma candidature et je suis élue au Conseil Communal (Gouvernement, exécutif). Ce conseil de cinq membres comprend trois conseillers de la droite et deux de la gauche. J’y travaille avec zèle, j’ai 84 séances en 5 mois et demi.
En juin 2008, lors des élections au Conseil Général, je sors cinquième tous partis confondus, sur 19 sièges à repourvoir. A ce moment-là, vu mon départ à l’étranger pour huit mois, je ne me représente pas à l’exécutif et c’est un collègue de parti, Philippe, qui prend cette charge.
De retour le 12 mai 2009, je suis candidate au Conseil Communal à la succession de Philippe qui démissionne comme convenu. Des membres de la droite contactent des membres de la gauche pour suggérer de proposer une autre personne, car ils ne veulent pas de moi. Ils s’immiscent dans les affaires de l’autre parti, c’est mesquin, dictatorial et anti-démocratique.
Pour contrer ma candidature, la droite propose un candidat pour tenter d’occuper un quatrième siège à l’exécutif dans le but de me barrer la route. Vu la proportion droite-gauche sortie des urnes, ce siège revient de droit à la gauche. C’est une stratégie scandaleuse. Lors de la séance du 29 juin 2009, par souci de pacification, pour conserver son deuxième siège à l’exécutif et pour se mettre au-dessus de ces viles menées, l’Union Démocratique de Gauche propose Marc et moi. Bien évidemment, la droite élit Marc. Je reste membre du législatif.

Proverbe allemand : « Der Klügere gibt nach » Le plus intelligent cède.

Commentaires
Mon style ne convient pas aux gens de droite : je m’exprime publiquement par des lettres de lecteurs notamment, car je n’ai rien à prouver, je n’ai rien à perdre, je ne connais pas la langue de bois.
Mon coup de gueule sur les hymnes (juin 2008) a-t-il joué un rôle ? Certainement.
Le fait que je sois une femme a-t-il joué un rôle ? Peut-être. Difficile à dire.
Le fait que je m’engage pour l’espéranto a-t-il joué un rôle ? Peut-être. Difficile à dire.
C’est un honneur de ne pas plaire à de telles personnes.
Je repense à l’épisode de la panne du train dans un tunnel (juin 2002) durant laquelle 400 élèves avaient dû être évacués : j’ai assisté le mécanicien et organisé l’évacuation qui s’est passée sans heurts. Bilan final : j’ai reçu un blâme…. Mes deux collègues masculins impliqués comme moi dans l’évacuation n’ont pas reçu de blâme….

Conclusion
Proverbe japonais : les clous qui dépassent, on leur tape dessus.




La photo montre l’hôtel communal où ont lieu les séances.

Vilaĝa politiko

Ekde ĉirkaŭ tri jaroj mi membriĝas en „Conseil Général“ de mia vilaĝo (Parlamento, leĝdona instanco). Mia vilaĝo nombras 1100 loĝantojn. Tiu konsilio konsistas el 19 membroj, 10 apartenas al la dekstra politika flanko kaj 9 al la maldekstra. Mi staras maldekstre kaj estas prezidanto de Maldekstra Demokrata Unio de mia vilaĝo.
En decembro 2007 pro akcidenta morto de kolego de mia partio mi kandidatiĝis kaj elektiĝis en la « Conseil Communal » (Registaro, ekzekutiva povo). Tiu kvinpersona konsilio konsistas el tri homoj de la desktra flanko kaj du de la maldekstra. Mi laboris tie diligente, mi havis 84 kunsidojn ene de kvin monatoj kaj duono.
En junio 2008 okazis elektoj por la leĝdona instanco. Mi sukcesis en la kvina vico de ĉiuj 19 membroj. En tiu momento pro mia foriro al eksterlando mi ne kandidatiĝis por la ekzekutiva povo. Kolego de mia partio prenis tiun taskon.

Reveninte la 12an de majo 2009 mi kandidatiĝas al la tasko de mia kolego, ĉar li demisias, kiel interkonsentite. Membroj de la dekstra flanko ekrilatas kun membroj de la maldekstra flanko por sugesti, ke mia partio proponu alian personon, ĉar ili ne volas min. Ili enmiksiĝas do en la aferojn de alia partio ; temas pri eteca, diktatorsimila kaj maldemokrata strategio. Mia partio ne sekvas tiun premon.
Por kontraŭi mian kandidatiĝon la dekstra partio proponas alian kandidaton, celante obtenon de kvara seĝo en tiu konsilio, por malebligi al mi havi tiun seĝon. Ĉar la proporcio laŭ la elektoj estas proks 45% por la maldekstro kaj 55% por la dekstro, tiu seĝo estas por la maldesktro. Tiu strategio estas skandala.
Dum la kunsido de la 29a de junio, celante pacigon, por konservi sian duan seĝon en la ekzekutiva povo kaj por stari super tiujn stinkantajn agaĉojn, la Maldekstra Demokrata Unio proponas du kandidatojn : Mireille Grosjean kaj Marc …. Evidente la dekstro elektas Marc. Mi restas membro de la leĝdona instanco.

Germana proverbo : « Der Klügere gibt nach » La plej inteligenta homo cedas.

Komentoj
Mia stilo ne konvenas al dekstruloj : mi esprimas min publike inter alie pere de leteroj de legantoj en ĵurnaloj, mi havas nenion por pruvi, mi havas nenion por perdi, mi ne konas tiun politikan kutimon malklare esprimi sin.
Ĉu mia plendo kontraŭ himnoj (junio 2008) ludis rolon ? Certe.
Ĉu la fakto, ke mi estas virino ludis rolon ? Povas esti. Malfacile direble.
Ĉu miaj klopodoj en la Esperanto-movado ludis rolon ? Povas esti. Malfacile direble.
Estas honoro ne plaĉi al tiaj personoj.
Mi denove pensas pri la epizodo de trajnpaneo en tunelo (junio 2002), dum kiu 400 lernantoj devis esti evakuitaj : mi helpis la stiriston kaj organizis evakuadon, kiu okazis sen problemoj. Fina bilanco : mi ricevis mallaŭdon… Miaj du viraj kolegoj, kiuj kun mi organizis la evakuadon ne ricevis mallaŭdon….

Konkludo
Japana proverbo : kiam najlo elstaras, oni frapas sur ĝin.

La foto montras la vilaĝodomon, kie la kunsidoj okazadas.